deniz kıyısında bir ihtiyar taşçı kayayı yontmaktadır. güneş onu yakıp kavurur. o da tanrıya keşke güneş olsaydım diye yakarır. "ol" der tanrı. güneş oluverir. fakat bulutlar gelir örter güneşi, hükmü kalmaz. bulut olmak ister bu sefer de. "ol" der tanrı. bulut olur. rüzgar alır götürür bulutu, rüzgarın oyuncağı olur. ve hemen rüzgar olmak ister. ona da "ol" der tanrı. rüzgar her yere egemen olur, fırtına olur, kasırga olur. herşey karşısında eğilir. tam keyfi yerindeyken koca bir kayaya rastlar. ordan eser, burdan eser, kaya banamısın demez! evet, bildiniz... o da kaya olmak ister ve tanrı da kaya olmasına izin verir. dimdik ve güçlü durmaktadır artık dünyaya karşı…
ve sonra birden sırtında bir acı hisseder. bir bakar ki bir ihtiyar taşçı kayayı yontmaktadır...