kahperengi - hande altaylı

o sabah yatakta gözlerini açtığında ise kendini iyi hissetmiyordu. bir gece önce fırat'ı görmek dengesini altüst etmişti. geçmişin asla sandığımız kadar uzakta kalmadığı gerçeğiyle yüzleşmek, yeteri kadar uzağa gidemediği kaygısını doğuruyordu. yoksa yıllar geçtikçe güçleneceğine, zayıflıyor muydu insan? olgunlaşacağına koflaşıyor, dayanıklılığını yitiriyor muydu? öğreneceğine unutuyor, bildiklerinden şüpheye mi düşüyordu? geride bıraktığı onca şeyden ve onca yıldan sonra böyle yaprak gibi titremek, kendini başa dönmüş gibi hissetmesine yol açıyordu. yürümüş, yürümüş ama hiçbir yere gidememişti. belki de dünyanın yuvarlak olması, daima başladığın yere, yani kendine döneceğin anlamına geliyordu.

küçük bir anadolu kasabasından istanbul'un ışıklı gecelerine uzanan bir yolculuğun hikâyesi. sevginin değil, mecburiyetin birlikte tuttuğu bir ailede büyüyen narin ilk kez âşık olduğunda yolların nihayet daha büyük yollara bağlandığını, o büyük yolların da başka şehirlere, ülkelere kavuştuğunu anlar. ve biri gittiğinde arkasında bir yol bıraktığını. ama o yolların nefrete, ihanete de açıldığını anlaması için aradan yılların geçmesi, dostlukların sınanması, kaybedilenlerin bulunması gerekecektir.

aşka şeytan karışır ve maraz adlı romanları yayımlandığı yıllarda en çok satanlar listesinden aylarca inmeyen hande altaylı'dan yaşamın içinden, samimi ve sarsıcı yeni bir roman.