bu arkadaşlar metaforu birkaç parçaya ayırmışlar ve demişler ki, biz bu işi sadece dilsel olarak değil düşünce ve eylemlerimiz hakkında da yapıyoruz. bu yüzden kavramsal ve dilsel olarak ayrılmıştır. kavramsal olarak bir olguya metafor kullanarak bir tanım getiririz. bunun en bilinen örneği "vakit, nakittir." olmuştur. bunu dilsel olarak, paraymış gibi harcanabilir bir şey olarak düşünerek ifade ederiz. yani "vakit harcamak" girmiştir artık dilimize.

benim anlamadığım, hangisi diğerini açığa çıkarıyor? yönü nedir? burada ilk olarak kavramsalı anlattığım için, vakti nakit olarak tanımlamamız bize "vakit harcamak" olayını kazandırmış gibi duruyor ancak tüm örneklerde bunu gözlüyor muyuz?

araştırmalarımız hala sürüyor.