isyanlar kara saçları kesmekle başlardı kimilerinde...
isyanın sesiydi dizeler..
kadın olmanın zorluklarını, bedene yüklediği ağırlığı ne güzel anlatır gülten akın...
ve kurtulmanın hafifliğini...


"uzaktı dön yakındı dön çevreydi dön
yasaktı yasaydı töreydi dön
içinde dışında yanında değilim
içim ayıp dışım geçim sol yanım sevgi
bu nasıl yaşamaydı dön

onlarsız olmazdı, taşımam gerekti, kullanmam gerekti

tutsak ve kibirli -ne gülünç-

gözleri gittikçe iri gittikçe çekilmez
içimde gittikçe bunaltı gittikçe bunaltı
gittim geldim kara saçlarımı öylece buldum


kestim kara saçlarımı n'olacak şimdi
bir şeycik olmadı - deneyin lütfen -

aydınlığım deliyim rüzgârlıyım
günaydın kaysıyı sallayan yele
kurtulan dirilen kişiye günaydın

şimdi şaşıyorum bir toplu iğneyi
bir yaşantı ile karşılayanlara
gittim geldim kara saçlarımdan kurtuldum."