1. dziga vertov, mikhail kaufmann ve elizaveta svilosa’dan oluşan grubun geliştirdiği rusya’da ‘’kinoglaz kinopravda’’ olarak adlandırılan ‘’sine-göz’’ de denilen manifestodur. kuramcısı dziga vertov’un ‘’ben mekanik bir gözüm, sürekli hareket halindeyim ve insanın devinimsizliğinden kurtulacağım’’diyerek başladığı manifesto:

    *drama halkın afyonudur.

    *kahrolsun beyaz perdenin ölümsüz kralları ve kraliçeleri. yaşasın sıradan, günlük işlerin başındaki ölümlü insanlar!

    *kahrolsun burjuva senaryoları!

    *drama kapitalistlerin elinde ölümcül bir silahtır. biz bu silahla devrimci günlük yaşamımızı sergileyerek silahı düşmanımızın elinden alacağız!

    *modern drama da eski dünyanın bir artığı, devrimci gerçeğimizi eski şekillere sokma çabasıdır.

    *kahrolsun günlük yaşamımızın tiyatroda sahnelenmesi. bizi olduğumuz yerde yakalayıp çekin!

    *senaryo üzerinde uydurulmuş bir masaldır. biz kendi yaşamımızı yaşarken üzerimize biçilen görüntülere boyun eğmeyeceğiz!

    *herkes kendi işini yapsın, başkasının işini engellemesin! sinemacının işi bizi, işimizi engellemeyecek bir şekilde çekmektir.

    *yaşasın proletaryanın devrimci sine-gözü!

    ( kinoglaz eğitim programı. 1926 s.s.c.b)
  2. "drama halkın afyonudur" diğer türetilmiş halkın afyonları gibi spinoza'dan türemiş bir aforizma. iktidar bizim kederle duygulanmamızı ister çünkü, kederle duygulanan kişi mefhum yaratamaz, "birincil bilgi" denilen edilgin duyguların töhmeti aldında kalır. yani suçluluk ve acı hisseder. bu yüzden iktidar her daim halkı kederlendirmeye mecburdur. der.

    buradan da dramanın halkın afyonu olduğu sonucuna ulaşmak pek zor değil. keder ve onun doğurduğu töhmet, işte zeki olmayan, mefhum yaratamayan bir kitle.
    abi