-
* sosyalleşmek istememek, hatta bu fikrin bile saçma gelmesi.
* evde tek başına geçirilen zamanın dışarıda arkadaşlarla geçirilen zamandan daha kıymetli olduğunu düşünmek.
* arkadaş edinmede zorluk yaşamak. (veya tercihen insanlarla irtibat kurmamak)
* insanlarla iletişim problemi yaşamak
* özgüven eksikliği (tercihen asosyal değilse eğer)
* insanların aptal olduğunu düşünmek (therefore onlarla takılmak da istememek).
* yağmurlu hava ile güneşli havayı aynı derecede kasvetli/güzel bulmak. (çünkü adamın umrunda değil)
* bir ay ve daha fazlası bir süre boyu evden dışarı çıkmamak ve bu durumun o kişiye hiç dokunmaması.
son * kendine asosyal diyen insanları anlamamak.
edit: bir alttaki yorumda bu yoruma dair haklı bir eleştiri var. bahsedilen o ince çizgiyi oluşturabilmek adına güzel fikir verebilir. -
yalnız olmayı istemekle asosyal olmanın aynı şey olmadığını düşünürsek; yalnız bir filme giden birinin sosyal ama insanları istemediğini, kendini şımartmak istediğini, kendine vakit ayırdığını düşünebiliriz. en sevdiği aktiviteyi bile artık yapmayan insanın kendi içine kapanıp birşeyler yapamıyor olması asosyal olma durumunu belirtir.
dışarıda arkadaşlarıyla takılmama onlarla konuşmama asosyal olma göstergesi değil aksine o kişinin insanlardan bıktığınının, yıldığının göstergesi olabilir; bu iki olay arasında ki ince çizgiyi iyi görmek gerekir. -
zamanın çok büyük kısmını bu sözlükte geçirmesi. -
göz teması kurmaktan kaçınması. -
eğer asosyallik, yalnızlık -seçilmiş yalnızlık değil -arkadaşsızlık durumuysa her şeye gülmesidir.(kendi kendisine, sosyal bir ortamda tabii) (yalnızken değil)(sınıf, kafe vesaire)
kendimden biliyorum, kulak misafiri olduğum en kötü şakalara, en basit şeylere bile gülmekten kendimi alamazdım.
tabii sadece bende oluyorsa, bilemiyorum efendim. -
güneşin doğup battığını bilgisayarın saatinden anlaması. -
yakınında bir kaç kelime bile olsa sohbet edecek birisinin olmaması. -
sanırım yoğun biçimde sosyal medya (!) kullanmak bunlardan biridir.