1. uzun süredir düşündüğüm ama herhangi bir düşüncenin ağır basmadığı durum.

    iyilik ve kötülük toplum etkisi ile sonradan olan bir şey mi ? yoksa insanın karakterinde olan bir durum mu ?

    şimdi iki çiftimiz olsun, bir çift kötü ( yalancı, sahtekar, vicdansız, vb..) diğer çiftimiz de iyi (yardımsever, dürüst, cömert) ve bu çiftlerin çocukları olduktan sonra takas yapılsa, iyi olan kötüye, kötü olanda iyiye verilse. bu çocuklar büyüdükleri zaman nasıl bir karakterde olurdu. ?

    kötü çift de olan çocuğun biyolojik anne babasına karakter olarak benzeme yüzdesi ve iyi çift de olan çocuğun biyolojik anne babaya karakter olarak benzeme yüzdesi ?

    edit: başlık ve kanal ne kadar doğru emin değilim.
  2. kötülüğün yerine göre çok göreceli bir kavram olduğunu göz önünde bulundurursak daha da karmaşık hale gelecek olan sorudur.
    misal son günlerde örneklerini bolca gördüğümüz üzere, bir çocuğa edilen tecavüz kavramı asla göreceli değildir, olmamalıdır da zaten. bu, dünyanın her yerinde kötünün de kötüsü kabul edilen bir durumdur.
    ancak bir vejetaryene göre kurban bayramında hayvan kesmek büyük bir kötülük iken, bunu fakirleri doyurmak, et yiyemeyenlere protein kaynağı sağlamak gibi iyi niyetlerle yapan müslümana göre de büyük bir iyiliktir. dolayısıyla bu tür durumlarda izafiyet kavramı ortaya çıkıyor.
    kötülük kime göre neye göre kötülük? bir insan yaptığı kötülükleri ciddi mental problemler nedeniyle de yapıyor olabilir. amazon ormanlarının en kuytu köşelerinde yaşayan bir kabileye doğan çocuk, modern dünyadaki iyilik ve kötülük kavramını tamamen zıt şekliyle öğreniyor ya da bu kavramlardan hiç haberdar bile olmuyor olabilir.
    benim yine uykum var, saçmalamaya başladım, cevabı bulursanız haber eylersiniz, yakşanlar.
  3. cevabını bilmediğim soru.

    bence kötülük mutlak olarak topluma, genlere veya her hangi başka bir şeye mal edilemez. bence kötülük kolektif şekilde oluşur.