kuşbazlığın birinci ve tek kuralı iyi bir insan olmaktır. kendileri öyle diyorlar yani. sen uyumlu güzel iyi bir insan olursan kuşlar da takla takla atıverir seni neşelendirir.

güvercin yetiştiriciliği de deniyor kibarca. kuşbazlığın kötü bi algısı var, sebebi de kuşbazların ekseriyetle işsiz güçsüz aylak adamlar olması. bir de çatılara tırmanmaları var tabi. kuşları çatıya konup kalkmazsa ordan gidip komşuların evlerine falan girebiliyorlar. bir de kuşbazlıkta kuş çalma olayları var. mesela birisi kuş uçuruyor aşağı mahallede hemen uyanık kuşbaz kendi kuşlarını çıkarıyor ki onun kuşu görsün gelsin bunlara karışsın. yaklaşınca yine çatıya falan konarsa gidip yakalıyor kendi sürüsüne katıyor onu. tabi sonra kendisi onu uçurunca aşağı mahalledeki kendi kuşunu havadayken hemencecik tanıyor(?) gelip hesap soruyor. kavga falan çıkabiliyor. bu da mahalleli için bir sorun oluyor. bir de mahallenin kızlarına bakmaları sorunu var tabi. sürekli havadaki kuşlara bakarken arada balkonlardakilere de bakıyor olabilirler.

kuşbazlık bir hobidir. osmanlı zamanından beri anadoluda kuşbazlık varmış. adam saatlerce kuşların uçuşunu seyrediyor, ilgileniyor, dostluk kuruyor onlarla. istanbul’da da gördüm bazı amcalar teraslarında kuş besliyor uçuruyor ama yine de zor tabi şehir hayatına uygun bir hobi değil.

itiraf editi: ben çocukken, babaannemle birlikte amcamın kuşlarını çalıp yerdik.