bruno coulais'ın microcosmos iin bestelediği, insanın içine içine işleyen hüzünlü bir aşk şarkısı.

çocukluğumdan sonra tahminen iki veya üç kere ağalabilen, ağlama özürlüsü bir insanım. en son ne zaman hüngür hüngür ağladığımı bile hatırlamıyorum. bu şarkıyı akıllı telefonumda taşıyorum. azıcık gözümden yaş gelse, basıcam play'a, vericem coşkuyu, zırıl zırıl ağlayacağım. umarım...