nam-i diğer şeytan. ismi aslen ışığın getiricisi anlamına gelir. tanrı'nın bir numarası olan baş meleklerden biri. tanrı'dan sonra gelen en güçlü varlık ve dolayısıyla o zamanlar cennet üzerinde çok büyük otoriteye sahipmiş. bilgeliğin tamamına, güzelliğin mükemmeline ve yaratılanların en iyisi olma şanı onunmuş. adem ve havva yaratıldıktan sonra, lucifer özgür iradesini kullanarak yaratılanlar içindeki hiyerarşiyi ve tanrı'nın koyduğu kuralları sorgulamaya başlar. sonunda da tanrı'yla zıt düşer. onun bencil ve adaletsiz olduğuna inanır. cennette fikir ayrılığı yaratan ilk varlık lucifer olur. meleklerin 1/3'lük kısmı lucifer'a hak verir. bu noktada benim şahsi fikrim, lucifer'ın gerçekten haklı olduğu.

bunların sonucunda, tanrı otoritesini korumak adına lucifer'ı ve onun takipçilerini cennetinden kovar ve lucifer dünyaya düşer. kendisi cehenneme gideceğinden emin olduğu için peşinden olabildiğinde insanı da cehenneme çekip tanrı'ya haksız olduğunu ispatlamak ister. insanların aklını çelmeye çalışmasının altındaki motivasyon budur. bu kısım islamda, şeytanın kibiri olarak yansıtılır. adem ve havva'dan üstün olduğunu iddia eden ve onlara secde etmeyi reddeden şeytan, cennetten atılır. kıyamet gününe kadar tüm insanların aklını çeleceğine dair tanrı'yla iddiaya girer. kıyametten hemen önce kapılar kapanmadan tövbe edecek son varlık bizzat şeytanın kendisidir.

cennetten düştükten sonra bile, şeytan'ın çirkin olarak resmedilmesi yanlıştır. zira lucifer muhtemelen tanrı'dan sonra görüp görülebilecek en güzel varlıklardan biridir. ayrıca saf kötü değildir. suçu islamda kibir, hristiyanlıkta tanrıya isyandır. bir insanın tanrıya isyan etmesiyle lucifer'ın isyan etmesi arasındaki farktan bahsetmeye gerek yok. bir zamanlar cennetin en yüksek rütbeli meleği olduğu düşünülürse, sırf bu iddiasını test etmek adına kainatı yarattırmış olma olasılığı yok değil.