bak şimdi bu yarada kaç kişinin dahli var
fakülte önündeki simit satıcılar şahit
her kime güvendiysem bir sıfır yenik başladım
devlete bile yenildim sana mı yenilmeyeceğim?
canı sağ olsun kuzum bahçenizdeki ağaçların
annenin ve babanın ve diğer günlük telaşların
sen gelememişsin üstesinden ben nasıl geleceğim?
iyisi mi bu yara da koleksiyonumda dursun
sıkma canını sakın nasıl olacaksa olsun.

yağmaya tereddüt eden yağmurlara baktın mı hiç?
izledin mi gülerken ağlayan çocukları?
şehrin bütün kreşleri potansiyel mutsuz kaynıyor
kafayı yemiş bir çağın göbeğindeyiz kuzum
sadece annenler değil bütün coğrafya delirmiş
tek ben değilim meczup, mahalleniz komple manyak
lakin seni koruyamam koruyacak yerlerim yara
ama olsun sen bana ağlama
ağlayacaksan eğer, kendine ağla!

ağla, sararan yaprakları son defa görüyoruz
ağla, sigaramız bitti saat onu geçti çoktan
ağla, kimse sevmiyor bizi ne devlet ne çocuklar
ağla, bahçelerine kaçan topumuzu kesmişler
ağla, benim yaralarım muhtemelen bulaşıcı
ağla, simitçi haklı varlığım bir tür dert!
ağla, bana bulaşan bir daha iflah olmaz
ağla, annemgil dahil bütün canlılar ölümlü
ağla…
benden çok
sana yazık!