2012 yapımı, 70 dakikalık belgesel

david lynch, kelimeleri kullanmadan duyguları ve bilincin derinliklerini harekete geçirebilen dahi bir yönetmen. belki de bu yüzden, çoğu insan onun filmlerini anlamakta güçlük çektiğini iddia ediyor, önemli bir kısmı ise filmlerin lynch’in kendisine dahi bir anlam ifade ettiğinden kuşku duyuyor. tüm dünyada barış üniversiteleri kurarak küresel savaşa son vermeyi hedefleyen david lynch vakfı’nın 16 şehirde düzenlediği konferanslardan elde ettikleri görüntüleri birleştirerek oluşturdukları “meditasyon, yaratıcılık, huzur” da lynch’in aşılması zor sınırlarını bir nebze olsun gevşetmeyi başaran, belgesel tadında ama türü belli belirsiz bir eser.

film genel olarak üç planda ilerliyor: meditasyon felsefesine yönelik bilgece sözler, lynch’in zihin ve madde ayrımından yola çıkarak bilinci aşmanın metodunu anlattığı röportaj ve az önce bahsettiğim on altı şehirde yapılan söyleşilerden çeşitli sorular ve yönetmenin bunlara verdiği cevaplar. ikinci ve üçüncü planlara kaynaklık edip destek çıkan ilk plan, daha çok atasözleri ve özlü sözler kıvamında ilerleyen ara geçişler şeklinde tanımlanabilir. lynch’in eline bir tahta kalemi ve karton alarak bilincin derinliklerine iniş mekanizmasını anlattığı röportaj kısmı ise “meditasyon, yaratıcılık, huzur”un esas kaygısını oluşturuyor. film için aslında david lynch vakfı’nın bir reklam aracı, vakfın yeni üyeler için hazırladığı bir tanıtım filmi demek en doğrusu olacaktır. yine de sinemaseverler için usta yönetmenin film çekmeyi bırakıp nasıl bir amaç uğruna dünyayı gezdiğinin altını doldurması itibariyle önem arz ediyor. lynch, insanoğlunun transandantal meditasyon yardımıyla bilincin de ötesine geçebileceğini basit fakat elle tutulur gerekçeler göstermeksizin anlatıyor. kuantum fiziğini temel alan transandantal meditasyonu anlatırken bireyin bilincin derinliklerine ulaşabilmesi için evrenini genişletmesi gerektiğinden bahsediyor. daha da derinlere inerek her insanın; kimliği, dini, dili, ırkı, cinsiyeti fark etmeksizin her insanın kendi alanında daha iyi ve daha yaratıcı olacağını söylüyor. üçüncü planda, onlarca yıldır ilgi alanını oluşturan meditasyona yaptığı vurguları tekrarlarken sinema kariyeri, filmler ve filmcilik üzerine kendisine yöneltilen soruları da yanıtlıyor.

vakfın amacı gibi kendisi de bilincin sınırlarını zorlamakta lynch filmlerinden altta kalmayan “meditasyon, yaratıcılık, huzur”, yönetmenin alışılagelmiş anlatısının ve renk seçimlerinin etkisi altında başarılı bir kampanya ürünü. hedefi barış üniversiteleri kurmak olan bir topluluğun reklam aracı olan bu eser için bir film demek ne kadar doğru olur bilinmez ama belgesel diyemeyeceğimiz kesin.
(sinematopyadan alınmıştır.)