"gecenin dördü" şarkıları listesinin zirvesi de, porcupine tree' nin 1995 albümü the sky moves sideways' den geliyor. steven wilson her ne kadar karşılaştırılmak isteğinde bulunmasa ve bu amacı gütmese de ortada kendisinin bile reddedemeyeceği bir pink floyd esintisi mevcut. albümün genelinde var bu ama moon touches your shoulder' da daha bir hissedilir. fakat her zamanki gibi wilson duyarlılığı ve dehası, floyd atmosferinden kopup gelen parçaların kompozisyondaki özgünlüğe gölge düşürmesine müsaade etmiyor. ihtişamına tanık olduktan sonra dinlemeyi kesmesi de oldukça zor.

moon touches your shoulder gibi daha nicesinin bu saatlerde verdiği huzuru gün içinde başka bir şey verse, sanırım bu saatlerde asla ayakta olmam.

" cast off the colour, and tune in to black,
the moon touches your shoulder, and brings the day back. "