-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (8.00)
yirminci yüzyılın en büyük şairlerinden federico garcia lorca, hukuk öğrenimini edebiyat, resim ve müzik uğruna yarıda bırakmıştı. daha gençliğinde usta bir besteci, yetkin bir yorumcuydu. arkadaşları arasında "müzisyen" olarak tanınıyordu. madrid'de ressam salvador dali, sinema yönetmeni luis bunuel, şair rafael alberti gibi sanatçılarla dostluklar kuracaktı. o yıllarda şiirleri daha yayımlanmadığı halde ünü ispanya'daki tüm edebiyat çevrelerine yayılmıştı. "şiir okunmak içindir, kitaba girdi mi ölür," diyor, şiirlerini ve oyunlarını ortaçağ trubadurları gibi kendisi okuyordu. buna karşılık şiirler kitabı ve çingene romansları'nın yayımlanması lorca'ya uluslararası bir ün kazandıracaktı. ölümün gölgesi, lorca'nın şiirinden de, oyunlarından da hiç eksik olmadı. şiddet, acı ve ölüm sanki onun yazgısında vardı. iç savaş'ın başlarında bir gece granada'da general franco'ya bağlı faşistler tarafından yargılanmadan kurşuna dizildiğinde otuz sekiz yaşındaydı.
-
can yayınlarından çıkmış olan şiir kitabının çevirmeni her ne kadar erdal alova olsa da içinde cemal süreya ve ülkü tamer gibi şairlerimizin de çevirilerinin olduğu kitaptır.
intihar
(belki de geometriyi bilmediğinden)
sabahleyin saat onda
delikanlı unuttu.
kırık kanatlar, bez çiçeklerle
doldu kalbi.
gördü bir tek sözcüğün
kaldığını ağzında.
eldivenlerini çıkarınca, incecik
bir kül döküldü ellerinden.
bir kule gördü balkondan.
bir balkon hissetti kendini, bir kule.
gördü, kuşkusuz, durmuş saatin
nasıl baktığını kutudan.
gördü sessizce uzandığını gölgesinin
beyaz ipek divana.
ve delikanlı, dimdik, geometrik
kırdı aynayı bir baltayla.
kırınca kocaman bir gölge fıskiyesi
kapladı hayal odasını.