-
anne/oğul, baba/kız ilişkilerinin sağlıksız, hastalıklı olması sonucunda yetişkinlik döneminde normal davranamama, normal insanlarla karşılaşmama, bunun farkında olup zarar görmekten korkmak ve bunu dışarıya ben istemiyorum abi yeaa olarak yansıtmak. -
başta -yalan değil- istemedim, isteyemedim; zira çok yorgundum kalben ve zihnen...
şimdi ise durum bambaşka...
ne diyeyim, kısmet... -
çünkü istemiyorum -
biriken hayal kırıklıkları, yeniden başlamanın getirdiği yükün korkusu, bazı alışkanlıklardan vazgeçmenin zor olması, hayata ortak bakış açısına sahip insanı bulmanın zorluğu, yaşamda aslında sırtımızdaki kambur gibi yüklü ve kaçamadığımız rolleri oynama zorunluluğu getirmesi.. -
ne kadınlar sevdim zaten yoktular. -
insan yaşı ilerledikçe ki ilerledi insanların değişemeyeceğini hatta direkt değişmeyeceğini fark ediyor ve bu nedenle direk aklındaki insanı aramaya başlıyor ama onu bulmak da zor tabi. hadi buldun bakalım onun aradığı senmisin, belki de değilsin. -
belki var ne biliyorsun?! -
fark ettim ki "temkinkiliyim, her şey güzel olacak" diye başladığım ilişkiler "ne ara bunca bağlandım, ne yapacağım şimdi?" sözlerini getiren terk edilmelerle bitti. her seferinde uzun bir süre hayattan teması kesiyorum. bu yüzden yok. -
benim için sevgili kelimesinin anlamı o kadar boş olmamalı. hani bir haftada, bir ayda ayrılacağın türden değil, gerçekten "sevgili" olacak birini arıyorum. sevgilimle birbirimize bir şeyler katmalı birlikte düşünmeli, birlikte mutlu olmalı, birlikte üzülmesini.
böyle bir sevgili bulasıya kadar olmamasının ziyanı yok. -
evli olduğum için yok.