ölüm beni çağırıyor - yılmaz güney

yılmaz güney halktan bir kişi olarak yokluğu, yoksulluğu görmüş, işçiliği yaşamıştır. bu öykülerinde hayatın acı yanlarına karşı tepkileri daha psikolojiktir. ölüm beni çağırıyor'da yer alan öyküleri güney'in gençlik yıllarına uzanan birinci dönemin ürünleridir. halkın, ezilen insanın yaşantısı ve ruh haliyle birleştirir. buradaki özgünlük, işlenen konudan çok buradaki konuyu işleyiş biçimiyle ortaya çıkmaktadır. konu olarak bireyin toplum içindeki durumu, insan ilişkileri temel alınırken, anlatımda sosyal sürrealizm dediği fantastik gerçekliğin olanaklarından yararlanır. açık bir söyleyişle yılmaz güney gençlik yıllarında sinema tutkusunu bu öyküleri yazarak gidermektedir diyebiliriz. hem fantastik hem olağanüstü; hepsi yılmaz güney tarzını oluşturuyor.

(arka kapaktan alıntıdır)