"onu bağışlayın
o bazen
vücudunun kederli bağlantısını
durgun sularda
boş mezarlarla, unutuyor
ve aptalca zannediyor ki
yaşama hakkı var,

onu bağışlayın
bir resmin sıradan öfkesini
kışkırtmanın uzak arzusu
kağıdının gözlerinde eriyor

onu bağışlayın
baştan başa tabutunda
ayın kırmızı halesi geziniyor
ve gecenin değişken kokuları
vücudunu bin yıllık uykusundan
uyandırıyor

onu bağışlayın
o içten yıkık
ama hala gözlerinin içi ışık zerrelerinin hayaliyle parlıyor
ve anlamsız saçları
ümitsizce aşkının soluklarının etkisi ile titriyor

ey mutluluğun sade ülkesinin sakinleri
ey yağmurda açılan pencerelerinin komşuları
onu bağışlayın
onu bağışlayın
çünkü büyülenmiş
çünkü sizin ağır gelen varlığınızın kökleri
onun gurbet topraklarında derinlere kök salıyor
ve onun kolay inan kalbi
hasretin acı darbeleriyle
göğsünün içinde kabardıkça kabarıyor"


üzerindeki baskının.
içindeki yaşam arzusunun..
aşkın karşı konulamaz çekiminin.
vücut bulmuş haliydi şiirii..