daha önce psikanaliz üzerine pek bir okuma yapmamış, freud'a dair genelgeçer birkaç bilgiden fazlasını bilmeyen biri olarak biraz da isminin çekiciliğine kapılıp aldığım ve bir ay gibi bir süreye yayarak keyifle okuduğum bir kitap oldu "öpüşme, gıdıklanma ve sıkılma üzerine".
öncelikle okuması oldukça kolay ve ufuk açan bir kitap olduğunu söylemeliyim. kitap üzerine not alma, beğenilen kısımların altını çizme huyu olan biri olarak okurken kitapla epey interaktif bir ilişki kurdum. gerçekten de gıdıklanma, endişelenme, sükunet, engeller gibi psikoloji literatüründe üzerinde pek de durulmamış konuları ele alıyor phillips. tüm bunları anlatırken de size "hakikaten bunun üzerine nasıl düşünmemişim hiç" dedirtiyor ve ele aldığı tüm konuları çok güzel bağlantılarla inceleyerek size tekrar ve bambaşka açılardan düşündürtmeyi başarıyor. bu konuları işlerken freud'un yanı sıra diğer pek çok psikanalist, sosyal bilimci ve yazarın fikirlerinden faydalanıyor.

kitapta en çok ilgimi çeken kısımlardan biri "endişe ve hoşnutsuzluklar" başlığı altında phillips'in "worrying" (endişe) kelimesinin kökenini anlattığı yer oldu. eski ingilizce'de "köpeğin avını boğarak öldürmesi" anlamına gelen bu kelime 19. yüzyıl itibariyle günümüzde de kullandığımız şekilde yeni bir anlam kazanmış. phillips bu dönüşümdeki bağı endişenin insanın kendisini avlayarak üzmesi şeklinde gelişen bir duygu durum olduğunu söyleyerek kuruyor.

bu arada kitabın bir diğer güzel yanı da yer yer kullanılan yerinde ve güzel alıntılar. bu alıntılardan birini de ekleyerek yazımı sonlandırayım:

"insanı arkadaşlarından ayıran ve tek başına bırakan mekan nasıl bir şeydir? bacakların sarf edeceği herhangi bir çabanın, iki zihni birbirine yaklaştıramayacağını anlamış bulunuyorum. en çok neyin yakınında yaşamayı isteriz?"
-henry david thoreau