osmanlıca



  1. doğrusunun "osmanlı türkçesi" olması gereken kavram.

    osmanlıca denilince insanların aklına böyle arapça gibi, bize uzak bir dil geliyor. halbuki konuşulan dil gayet de türkçedir. alfabe arap alfabesi olabilir, nitekim şu anda da latin alfabesi kullanıyoruz ama latince konuşmuyoruz veya yazmıyoruz.

    aynı şekilde bugün ingilizce kökenli yüzlerce kelimeyle türkçenin ırzına geçtik ama yine de konuştuğumuz dil türkçedir.

    dilciler türkçeyi dönemlere ayırır. eski türkçe-orta türkçe-batı türkçesi... gibi... batı türkçesi de kendi içinde devirlere ayrılır: eski anadolu türkçesi,osmanlı türkçesi, türkiye türkçesi gibi. yani osmanlı türkçesi, türkçenin bir devrine verilen isimdir.

    eski a. t. döneminde de arap alfabesi kullanılıyordu ama arapça farsça kelimeler çoğunlukta değildi. eski türkçe kelimelere rastlanmaktaydı. sonra 15. asırda arapça ve farsça kelimeler çoğalmaya başladı. bu devir osmanlı'nın yükseliş devrine de tekabül eder. her ne kadar farsça arapça kelimeler edebiyatımıza girse de kullanılan dil bugün iddia edildiği gibi anlaşılırlıktan uzak değildi. buna bazı istisnalar göstermek mümkün. nesirde özellikle süslü nesirde ipin ucunun kaçtığı yerler olmuştur fakat bunun asıl sebebi müelliflerin tıp kitabı dahi yazarken sanat kaygısı taşımalarıydı. sade,düz cümle ayıplanan bir şeydi. yani bugün falanca kitabı açıp "aa ben bunu anlamıyorum çünkü çok yabancı kelime var!" demek yanlış. eseri o günün şartlarında değerlendirmek lazım.

    kısaca osmanlıca denen bir şey yoktur. arapça olsun farsça olsun türkçeye girmiş kelime artık türkçenin malıdır ve dile zenginlik katar. sorun osmanlı'nın kullandığı dilde değil, biz bugün çok kısır bir dil kullanıyoruz. inanmayan 50 sene öncesinin gazetelerine, filmlerine baksın. bilmediğiniz pek çok kelime çıkacaktır.
  2. türk halkı tarafından arapçayla karıştırılan dil.
  3. bir dil değildir.