bir roman yazmaya başladığım o gece için.....

yalnız bırakma beni bu paragrafın başında
bu boşluğu bir masal doldurmaz
kanalizasyondan fırlar bir cadı,
başını engizisyona çarpar.
ölürüz belki ikimiz de ucuz bir aşk romanının sonunda.
patlamış mısıra benzerdi senin mısraların
isınır ve patlardı
beyaz çiçekler açardın sonunda
bahar dallarının hatırına beni anla.

küçük bir tırtıl gibi büzüştüm yatağımda
hep böyle uyudum yıllarca
sanırdım,
bir gün doğuracak beni bu yatak
son ve o en büyük sancıyla
sanırdım
tanrı bırakmış beni kocaman parmağıyla
bir yumuşak çiçeğin ortasına
içimde bir kedi durmadan oynardı
parmak kızın dna sarmalıyla
alice’den çalıntı gözyaşlarım
çiğ taneleri olurdu sabahları yastığımda.
ömrüm geçti bir çiçeğe benzemekle
hangi hayat süslendi senin için bu kadar.
su getirdim perilerine küçücük avuçlarımla
beni anla.

kurşun kalemin hatırına beni anla
razıyım uçsun bu şiir silgi tozlarının kanatlarında.
toprağın seviyesine ineceğim
anlamalı beni mezarım da
bir uyağa takıldım, düşmeye razıyım
artık beni anla.

annemin bir şiir defteri vardı
yaprakları gitgide sarardı
hep sararan bir şey olarak kalmışsın aklımda.
sanırdım
bu dünya karaciğerinden hastadır
sanırdım
boyama sarışın bir kadındır zaman
hep hayatını anlatır.
eski bir şiirsin sen, unutulursun, unutma
dekolten fazla kaçmasın aman,
ayıplar sonra anadolu yakanı kapa
konuşma, konuşmak istemezsen
ben konuşurum tavanda koşuşan ışıklarla
hep aynı şeyi söylerim
beni anla.

yeni bir şarkıya başla
hem şarkı dediğin şarttır yaşamaya
şarka gittin geldim ardından
hatırla orada fıskiyesi dönen havuzlar vardı.
kalabalık avlular, yüksek duvarlar
başımız döndüydü hatırla
sürmeleri ne karaydı kadınların
herkesi bir yere sürer ya dünya
gözlerine sürülmüştü orda kadınlar.
belki sen yoktun orda
güller vardı.
ben bir şair olarak güllerden bıkmamıştım daha,
ba ‘su ba’del mevt
hayata daha çok vardı
beni anla.
hatırla tavus kuşları vardı
aşık olunca kanatlarından mavi güneşler doğardı.
ben doğmamıştım daha hatırla.
bak, işte burada.
susan kadınlar vardı
ben susamamıştım
ama herkes içmişti.
belki sen yoktun orada.

aklımın taş kaldırımlarında dolaşırdı adamlar
ayak seslerini dinlerdim
perdem aralıktı, ışığım açık
nedendir diyordum durmadan
insanın derisine bu kadar güzel bir resim çizmiş allah
sanırdım
allah olmasa çöpten adamlar gibi yakışıksız çıkardık
fotoğraflarda.
ağlamıştık
boyalarımız aktıkça ferahlamıştık hatırla
gözyaşlarımız simsiyahtı
sanırdım
yanağımın sıcağına göç ediyor kırlangıçlar
beni anla.
geçti ömrüm iklimden iklime
yuva yaptım kaç paket cigaranın bacasına
yorgunum, kahvem çamur gibi
batmaya da razıyım, artık beni anla
yeter ki sen beni
hiç yazamayacağım bir romanın kollarına atma.