peygamberin son beş günü - tahsin yücel

peygamber'in son beş günü, sürekli bir bölünmenin öyküsü. devrimci ozan rahmi sönmez, takma adıyla peygamber, bir kış akşamı, istanbul'un taksim alanında, arkasından kimsenin gelmediğini bile bile, en önden gidiyormuş gibi bir duygu içinde yürür. bu yürüyüş bir bakıma onun bütün yaşamını özetler. hep en önde olduğunu, hep ileriye doğru gittiğini sanırken, yaşamın dışına sürüklenir, gerisinde kalır. hep çevresindekilerle kaynaşmak istemiş, ama onlar kendisini şu ya da bu biçimde yarı yolda bırakmışlardır. gerçek devrimci ozanlar arasına katılmasını sağlayacak tabutluklar düşleyip durmuş, ama evinde bir tür tutuklu yaşamı sürdürmüştür. bir yarı bilinç içinde geçen son beş gününde ise, düşlerini gerçekleştirdiğini sanır, ama yalnızca yıkılışlarını yaşar. böylece, gülünç ile acıklının iç içe girdiği bir döngü içinde, sürekli bir bölünme olur yaşamı.