fars edebiyatının efsane şairlerinden şirazlı sadi klasik bir başyapıt olan golestan` da bir mesel anlatır.

bir zamanlar, sultanın biri, yabancı bir köleyi, hiddetle cezalandırmak istemiş. mahkum köle, bunun üzerine sultanı kendi ana dilinde lanetlemeye, beddualar etmeye başlamış. sultan kölenin dilini anlamadığı için huzurundaki vezirlere kölenin dediklerini tercüme etmelerini buyurmuş. vezirlerden iyi kalpli olan bir tanesi kölenin dediklerini sultana kasten yanlış çevirmiş ve al-i imran suresinin 134. ayetini okuyarak demiş ki " o (allah'tan hakkıyla korka)nlar, bollukta ve darlıkta allah için harcarlar, öfkelerini yutarlar, insanları affederler. allah iyilik edenleri sever. " (elmalılı). sultan bu tercümeden çok memnun kalmış ve köleyi hali ile azletmiş. fakat sultanın huzurundaki kölenin dilini bilen iyi vezire muhalif vezirlerden bir tanesi sultana gerçeği anlatmış ve iyi vezirin yalan söylediğini, kölenin aslında sultana lanet okuyup küfür ettiğini söylemiş. bunun üzerine sultan şöyle cevap vermiş.

"bu yalan bana gerçekten daha inandırıcı geldi, bu yalan beni gerçeğe nazaran daha da yatıştırdı. çünkü bu yalan iyiyi ve doğru bir davranışın gerçekleşmesini arzuluyordu. ama senin gerçeğinin kaynağı şeytani kötülüktür. atalarımızın da dediği gibi adil bir yalan fitne, fesat içeren bir gerçekten daha iyidir"

tanım: bu romanın meali sultanın gerçekçi vezire verdiği yanıtta yatmaktadır. kimbilir, yazar kardeşimiz yann martel, iran edebiyatının ölümsüz eseri gülistanı okumuş mudur acaba? ihtimal dahilindedir. evet... ama gene de bu onu intihalci yapmaz. `metinlerarasılık` der geçeriz icabında…