pinhan - elif şafak

pinhan, elif şafak'ın ilk romanı. bu romanıyla elif şafak 1998 yılında mevlâna büyük ödülü'nü aldı."pinhan!" dedi dürri baba. sesi yaprak kımıldatmayan sabâ rüzgârı gibi doldu odanın içine. "pinhan!" dedi çocuk üst üste üç kere. ilk kez bu ismi söylerken, farkında olmadan el çırptı; omuzları sevinçle oynadı; yüzünde gonca güller açtı. ikinci kez söylerken duruldu, az evvelki taşkınlığından utandı. üçüncü kez söylerken, ateş bastı dilini, damağını; dudaklarında buruk bir tat kaldı. beti benzi kül kesildi. o zaman dürri baba, kollarını iki yana açıp, olan biteni izleyen dervişlere doğru dönerek, "nicedir adını bekler dururdu. velhasıl adı da onu. işte bugün kavuştular birbirlerine. adı pinhan olsun bundan böyle" dedi.döndü halka/ döndü olanca hızıyla/ toprak ki siyah bir halka idi/ ve geceye saklanırdı bazen/ tuttu su ile karıştı/ su ki sarı bir halka idi/ rengiyle dalaşırdı bazen/ tuttu toprağı kucakladı/ eğildim suya baktım/ suda kendimi gördüm/ kendimi sen sandım/ sarılmak için atıldım/ köprüye hıncım yalan imiş/ onu yıkarken suya karışan/ ben oldum bir de baktım ki/ ben ben değilim artık/ sûretim başka bir sûret/ ismim bir başkasının ismi/ gönlüm ne yöne akar/ ben ne yöne/ verdiğin emaneti yitirdim yollarda/ hata ettim/ kusur ettim/ affola... (kitap bilgileri idefix'den alınmıştır.)