poker face

bu kalıba mensup suratlar'a hep imrenmişimdir.
duygularını asla belli etmedikleri için yetenekli bulmuşumdur, belki yetenekten ziyade bir mizaç ve doğuştan gelen kalıptır.
inanılmaz sakindirler; kalpleri çarpmaz, yüzleri kızarmaz, elleri terlemez.
bu sakinlik kılıçdaroğlu sakinliği değildir, kılıçdaroğlu ile şener şen oyunculuğu benzerliği yapabilirim. hani namuslu filmindeki şener şen yada milyoner filmindeki şener şen sakinliği benzer kalıptır. hatta spoiler verelim namuslu filminin sonunu bilirsiniz, gemi ile insanlara uzaktan gülümseyen namussuzmuş namuslu repliğini unutmak ne mümkün.
bir gün kılıçdaroğlu da uzaklardan benzer tebessümü bizlere izletecekmiş gibi.
oysa bir ecevit duruşu vardır, güvercinleri uçuran, uzaklara melül melül bakan.
ecevit'in de iyi poker oynayabileceğini sanmıyorum onun duyguları yoğundu. erdoğan için de benzeri söylenebilir. fevri çıkışlı biri asla poker face olamaz.
poker'i bu ülkede iki kişi oynayabilirdi. birisi özal diğeri demirel.
ne zaman rest çekmeleri, ne zaman kartları masaya atmaları gerektiğini iyi biliyorlardı.
uzun soluklu iktidar görmeleri bu yüzdendir. özal daha sakindi masa'da nasıl oturması gerektiğini iyi biliyordu, eline bir kalem alıp tane tane konuşurdu. demirel'in gözleri daha fıldır fıldır'dı, kurnazdı. karşısındakini konuşması ile hipnotize ederdi. çok şey anlatırdı ama bir şey söylemezdi.