portobello cadısı - paulo coelho

gizemli bir kadının öyküsü
onu yakından tanıyan, belki de hiç tanımayan dostlarının ağzından.

kim olduğumuzdan emin olmasak da, kendimize karşı her zaman içten olma cesaretini nasıl ediniriz?
paulo coelho, yeni romanı portobello cadısı’nda bu sorunun yanıtını arıyor. portobello cadısı, athena adlı gizemli bir kadının öyküsünü, onu çok iyi tanıyan -ya da hiç tanımayan- yakınlarının ağzından anlatıyor.


insanlar bir gerçeklik yaratıyorlar, sonra da kendi yarattıkları gerçekliğin kurbanı oluyorlar. athena işte buna başkaldırdı ve bunun için büyük bir bedel ödedi... -heron ryan, gazeteci

athena, duygularımı biraz olsun göz önüne almadan kullandı ve yönlendirdi beni. hocamdı, kutsal sırları aktarmayı, aslında hepimizde var olan o bilinmeyen gücü uyandırmayı üstlenmişti. o yabancı denize atıldığımızda, bize yol gösterenlere körü körüne güveniriz, çünkü bizden daha fazla bildiklerine inanırız... -andrea mccain, tiyatro oyuncusu

athena’nın en büyük sorunu, 21. yüzyılda yaşayan bir 22. yüzyıl kadını olması ve bu gerçeği hiç gizlememesiydi. bir bedel ödedi mi? kuşkusuz, ödedi. ama coşkuyla taşan gerçek benliğini bastırsaydı, çok daha büyük bir bedel ödeyecekti. durmadan başkaları ne der diye kaygılanan, kırgın ve mutsuz biri olacaktı. -deidre o’neill, edda diye biliniyor

(arka kapaktan)