pulp fiction - quentin tarantino

quentin tarantino'ya en iyi senaryo dalında akademi ödülü kazandıran, 1994 yapımı, kurgu şaheseri film.

john travolta ve uma thurman'ın gerçekten çok iyi oyunculuk gösterdikleri 1994 yapımı ölmeden önce izlenilmesi gereken şaheserlerden biridir.

efsane oyuncu kadrosu vardır, ama son yıllarda çekilden bütün iyi isimleri bir araya getirelim senaryo bok gibi olsa da izlenir filmlerinden değildir. zaten 1995 en iyi senaryo oscarını almış olmasından bellidir.

efsane oyuncu kadrosu olmasından çok, oyuncu kadrosunu efsaneleştiren bir filmdir. filmin çekimleri sırasında ve sonrasında tarantino'nun uma thurman'la fikir alış-verişinde bulunarak yarattığı "the bride"(bkz: kill bill) karakteri, sonradan thurman'ın hayatının performanslarından biri olacaktır. aynı zamanda pulp fiction'da john travolta sadece vince vega karakterine değil, çöküşe geçen kariyerine de hayat vermiştir. iyi ki de yapmıştır.

tarantino'nun en karakteristik yapıtıdır. popüler kültürle uzlaşmamı sağlayan filmdir ayrıca. boş muhabbeti seviyoruz birader.
edit: senaryo açısından bakıldığında ortalama bir filmdir. senaryonun iyi olduğu kanısı ise tarantino'nun kullandığı flashback tekniğidir

"bad motherfucker" denilince aklımıza ilk bonus kafalı samuel jackson geliyor, ikinci olarak da üzerinde bad motherfucker yazan cüzdanı geliyor.

quentin tarantino stylish diyebileceğimiz, tarz filmler seviyor. bu tarz filmler yapıyor. pulp fiction onun ustalık eseri olmasa bile, bence en iyi filmidir. ölünce(allah korusun) çektiği en iyi filmi olarak bu film gösterilmelidir.

tarantino, ayak fetişi, mexican standoff ve kan gibi belli başlı favori ikonları olan bir yönetmen. ayrıca birkaç filmini seyreden herkes onun diyalog yazma konusundaki başarısını ve bu diyalogların doğallığını farkeder. pulp fiction, tarantino'nun tüm bu fetişlerini, fantezilerini, ikonlarını hayata geçirdiği ve hiçbirinin bir diğerini gölgemediği tek filmidir bence.

örneğin kan, kill bill filmlerinde zirve yapar. bu fetiş mi diyelim, fantezi mi diyelim, filmdeki ana unsur olur. kan ve gore, yani kol bacağın kopması göz çıkması, seyircinin asıl ilgisini çeken unsurlar olur. diğer ikonlar geride kalır.

mexican standoff(ikiden fazla karakterin birbirine silah çekmesi,meksika açmazı) ise, reservoir dogs'ta tüm kurguyu ve karakterleri finalde birbirine bağlayan ve filmi katliamla bitiren bir unsur olurken, inglourious basterds'ta açmaza giren kurguyu bir deus ex misali açan ve gerçekten filmin havasını bana göre çok bozan bir duruma dönüştürür.

ve bir de ayak fetişi var tabii, ama ona değinmeyeceğim, easter egg gibi her filminde var ancak kurguyu çok fazla etkilemiyor.

kan ve mexican standoff kullanımı ise pulp fiction'da çok akıllıca ve yerinde, kararında. örneğin kan. kan kill bill'deki gore fest'in aksine, yerinde ve zamanında kullanılıyor. örneğin, jules ve vincent, odayı basıp milleti öldürürken kan, onların öldürme güçlerini açığa çıkarırken, yanlarına aldıkları adamı arabanın arka koltuğunda yanlışlıkla vurup, ne yapacaklarını bilememeleri, onları bir anda çaresiz bir konuma düşürüyor. kan ikonu zekice kullanılıyor.

mexican standoff ise ne rezervuar köpekleri'ndeki gibi filmi sonlandırıcı, her konunun ve karakterin geldiği noktayı çözücü bir vazifede, ne de soysuzlar çetesindeki gibi gereksiz bir sahnede gereksiz bir kullanım vazifesinde. bu filmde jules, ve kafeyi soymaya niyetlenen çift arasında oluşuyor meksika açmazı. ve çok da zekice kullanılıyor. film boyunca biz jules'un bad motherfucker'lığına şahit oluyoruz, ve bu açmaz geldiğinde onun soyguncuları vurup yoluna devam edeceğini düşünüyoruz. ama bu açmazda jules'un hitman olarak sürdürdüğü kariyerinden yorulduğunu, insanları öldürmeden önce söylediği incil alıntısının alakasız olarak söylediğini öğreniyoruz ve ilk kez, en az kan beklenen sahnede(arka koltuktaki elemanın vurulması), kan gelmesinin aksine şimdi en çok kan vurdu kırdı beklenen sahne, barışçıl çözülüyor. işte meksika açmazı böyle akıllıca kullanılıyor.

daha filmdeki uyuşturucu kullanımı ve etkilerini tartışmadım. üzerine çok düşünmedim bile. çünkü bahsettiğim şu iki tarantino ikonu bu filmde öyle üsturuplu kullanılıyor ki, hayran kalmamak mümkün değil.

bazen böyle bu tarz kült olmuş filmler hakkında düşünüyorum. özellikle pulp fiction. acaba çok mu abartılıyor? hakettiği kadar var mı? bu film üzerinde düşününce bana gereken cevabı veriyor. belki üzerinde tartışılacak, gerçekten hakettiği kadar var mı yok mu diye düşünülecek onlarca film vardır ama bu film hakettiği kadar olan filmlerden.

yalnızca meksika açmazı ve kan gibi iki ikondan bu kadar şey yazılabilirken, vincent vega karakteri, "zed's dead baby" sözü, mr. wolfe, altın saatin hikayesi, butch ve marsellus arasındaki ilişki, vega ve mia'nın pistte yalınayak dansları ve daha nicesi üzerine neler düşünülebilir, nasıl çıkarımlar yapılabilir siz düşünün.

bu filmin yakaladığı o "stylish" hava, bence tarantino'yu fazla etkiledi ve diğer filmlerinde, özellikle kill bill filmlerinde aşırı kullanmaya çalıştı ama başaramadı. bu film öyle bir film oldu ki eminim tarantino bundan sonra çektiği bütün filmlerinde bu başarıyı, bu havayı arıyor, sinirleniyor. pulp fiction sonrası çektikleri vasat demiyorum, ama gerek klasik ikonlarını kullanması, gerek o sanatsal havayı yansıtmaya çalışması olsun, bence o havayı tekrar arıyor ama yakalayamıyor.

onun en iyi eseri budur bence.

olayların sıralaması bağlamında kendine özgüdür. sonunda düşündürür ve güzel replikleri vardır. imdb ilk 250 de üst sıralardadır.

belki de filmin en güzel sahnesinde çalan parçanın sözlerine dikkat edilmelidir. (bkz: https://www.youtube.com/watch?v=JAHA4Jh5jkw)

amaaan böyle olacak işte, bu muymuş diyemeyin diye çekilmiş bir filmdir. hiçbir öngörü tutmaz,izlerken.

patronun karısına ne yakınlıkta durmak gerektiği hususunda ders niteliğinde olan film.