ekolojide kullanılan, diğer ekolojik faktörlerin sabit ve değişmez olması durumunda aynı kaynaklar için rekabet eden iki türün bir arada olamayacağını savunan bir önermedir. "rekabette elenme prensibi" ve "rekabetçi dışlama ilkesi" gibi isimlerin yanı sıra, "gause prensibi" ve "gause yasası" olarak önermeyi ortaya atan bilim insanının adıyla da anılır.

eğer bir tür, diğerleri üstünde herhangi bir avantaja sahipse yahut az da olsa bir üstünlüğe sahip olursa, bu durumda avantaja sahip olan tür uzun vadede diğer türün üzerinde hâkimiyet kurup onun yaşadığı ekolojik nişe egemen olacaktır. iki rakipten birisi, ya diğer türün tükenmesine neden olarak, ya da farklı bir ekolojik niş doğrultusunda evrimsel ve/veya davranışsal bir değişime yol açarak diğer türü zayıf düşürecek ve böylece onu alt edecektir. (bkz: niş) (bkz: niş farklılaşması)

çünkü, ortak bir habitat içersindeki iki tür arasında ortak koşullar üzerinden ortak kaynaklar için bir "rekabet" durumu varsa, bu türlerden biri mutlaka ki diğerine karşı kendisine üstünlük sağlayacak bir avantaj elde etmeye çabalar. bu iki tür hep aynı sahada varoluş mücadelesi verdiklerinden ve ortak kaynaklara hükmetmeye çalıştıklarından, üstünlüğü ele geçiren zamanla diğerinin ya o mahalde yokolmasına, ya da evrimsel ve/veya davranışsal olarak farklılaşmasına sebep olur.

diğer yandan, bir türün elde ettiği avantaj, uzun vadede kendisi için dezavantaja da dönüşebilir. rus biyolog ve doğa bilimci georgii frantsevich gause tarafından ortaya atılan bu önerme, çevre şartlarının sabit olduğu veya yaşam koşullarının sürece etki edebilir değişiklikler göstermediği durumlar için geçerlidir.