gün batarken ayrılırsak eğer
gizlice bakışlarını doldur koynuma
güneşsiz ayrılamam
az sonra
suyu kesilecek insan ırmağının
yeminim var şafaklar adına
yorgun yüreklere biraz umut
biraz sevgi sunmadan duramam
doğanın dudaklarında dolaşır ellerim
yaşamın tenini okşarım bütün gece
karanlıklara karşı biraz bilim
biraz estetik
şiirsiz uyuyamam
sular çoktan ışıdı koynumda
gel artık uyandır beni
seher vakti dağıt saçlarını yüzüme
rüzgarsız uyanamam
istersen fırtınalar yarat soluğunla
yorganı kaldırıp savur üstümden
kendinle ört her yerimi
gün doğarken sensizliğe dayanamam