"diktatör olsaydım, bana diktatör diyemezdiniz" diyenlerce yasaklanan, Caner Erdem'in yönettiği ve Barış Atay'ın sahnelediği oyun.

farklı olarak, daha önce belirttiğim üzre, temelde iktidara karşı değil, muhaliflerin vicdan, zihin ve örgütlülüğüne yönelik dikenlerin bolca bulunması oyunu daha değerli kılıyor. oyunda bahsedilen, behçet necatigil'e gönderme yaparak diyeyim, bakamadığımız ve gözümüzü alamadığımız şey, hem histeri krizleriyle hem stratejik tarihselliği ve yükselişi ile "iktidar".

onur orhan her ne kadar politik eleştirisini estetik bir edebi dil kaygısı ile vermemiş olsa da, içeriğe dair politik tavrının işleniş biçimi ve karakter çok hoşuma gitti. yanlış hatırlamıyorsam zaten yasaklanmadan önce kapalı gişe 4 bin kişiye ulaşmıştı gösteri. yasaklanması bir nevi "beni okuyun" demek oldu. biz de izleyemesek bile okuduk.

edit: oyuna linkten ulaşabilirsiniz.