sartre sahicilikle ilgili şöyle bir örnek veriyor (aklımda kaldığı kadarıyla yazacağım):

cuma gecesi birkaç bir şey içmek dışarı çıktınız diyelim. gecenin sonunda bardan sadece alkol değil birkaç hoş hanımefendinin/beyefendinin numarasını da alarak çıktınız. dolayısıyla kendinizi bir hayli keyifli hissediyorsunuz. kafanız da güzel. eve dönüş yolunda keyif ve alkolün de etkisiyle bir anda sokakta dans etmeye başlıyorsunuz yavaş yavaş. bir süre sokakta dans ederek ilerledikten sonra aniden birilerinin sizi izlediğini fark ediyorsunuz ve utanarak dans etmeyi durduruyorsunuz.

utanma, kızarma, bozarma anında bütün sahiciliğinizi kaybettiniz. başkalarının bakışı sizi hapsetti ve düşünceleriniz devreye girdi. rezil olma telaşına kapıldınız. dışarıdan nasıl algılandığınızı önemsediğiniz anda her şeyiniz dağıldı. başkalaştınız ve kendinizden uzaklaştınız.