ben senin kırallığın ülkene yetiştim
kaldım gölge tanımayan güzelliğinle.
her sabah büyütülen denizimizi böyle
gülüşlerinde o ülkede bilmez miyim.

sen o çıktığım sularsın, zencim benim
denize bakan evler gibiydim seninle.
dur, geliyorum ellerin ne güzel öyle
beni şey et gülüşlerini bekleyeyim.

sen gittiğim o ülkesin varılmıyorsun
vurmuş sonrasız nasıl en güzel sulara
güzelliğin balıkları gibi istanbulun

şimdi her yerde ne güzeldiniz o kalmış
yankımış denizlere öbür kadınlara
dünyada sizinle istanbul olmak varmış.