sürekli kendinden bahseden insan



  1. ben değilim. cümleye sıklıkla ben kelimesiyle başlar.
  2. ne sebeple ''ben'' diyor olursa olsun, kendine değer vermeyen insandır.

    göremediği, bulamadığı, farkedemediği, çıkartamadığı, kaybettiği ''kendi'' nin ''ben'' diye diye görünür olacağını sanır.
  3. benim de var böyle bir arkadaşım. dünyanın merkezine kendisini koyar. en büyük dertler de mutluluklar da onunkilerdir. her şeyi de en iyi o bilir. anlatır, anlatır ve anlatır. saygıyla, sabırla dinlersin. ne zaman ki sen de ağzını açıp iki kelam edecek olursun, lafı ağzına tıkar ve döngü yeniden başlar. çünkü o, senin ona duyduğun saygının yarısını duymaz sana. yorucu insanlardır.
  4. kendini tanıyorsa şayet sorun değildir, ama yalancı ve atıp tutuyorsa sorun olabilir.

    şu var; o kendisini tanıyor ancak çevresindekiler onu tanımıyor olabilir. sonra adı 'kibirli'ye çıkar.
  5. bunlar siz bir şey anlatırken sizi dinlemek yerine az sonra anlatacaklarini kafada sıraya sokar. ola ki siz soru sorarsanız hi? derler.
  6. böyle insanlar var. ama sözlüklerde de var. yani entry'lerinde öyleler. başlığın sadece kendileriyle alakalı olan kısmını yazıyorlar. banane senin hayatından, başlıkla ilgili anından.
  7. sürekli kendinden bahsetme eylemi çok sıkıntılı. öncelikle diyalog değil monolog oluyor ve hoş olmayan bir konuma sokuyor karşısındakini. bana genelde bu tip insanlar imaj çizmeye çalıştıklarından böyle yapıyor gibi geliyor. çünkü burada bunu yaptım, şunu anlatmış mıydım bıt bıt bıt bitmiyor anlatacakları. bir olaya örnek vermeye kalktığınızda kendi hayatını sokuyor araya. lirik bir dille hayatını her şeye yedirmeye çalışıyorlar. bu çok yorucu. insan bazen kendinden sıkılır, senden niye sıkılmasın bir sus diyesim geliyor.
    sezgi
  8. hayatta hiçbir başarısı olmamış, diğerlerinin başarılarını sırf anlatmasınlar diye ağzına tepen kişiliklerdir. hiç susmazlar, bencilliğin alasıdır. acil terapiye ihtiyaçları vardır. yoksa etraflarında başka biri kalmayabilir.
  9. başkalarından bahsedince de dedikodu oluyor?
  10. lan olm hayatımın büyük kısmını bu insanlar kaplamış hâlde ve artık cidden kimseyle konuşmak içimi açmıyor. bıktım bu gibi kişilerden. artık böylesi durumlarda doğrudan cümleleri kesmeye ve dinlememeye başladım. ne dusundukleri umrumda değil. sadece dinlemek istemiyorum o kadar. küserlerse de kendileri bilir.