-
alper sapan - eskişehir anarşi inisiyatifi üyesi
evrim deniz erol - muş
(mücahit erol)
hatice ezgi saadet - mimar sinan üniversitesi sanat tarihi öğrencisi
koray çapoğlu - trabzonsporlu, aktivist
okan pirinç - 1997 samandağ doğumlu
süleyman aksu - ingilizce öğretmeni - yüksekovalı
uğur özkan - sosyalist yeniden kuruluş partisi (sykp) üyesi - istanbul
ferdane kılıç - hdp parti meclisi üyesi
nartan kılıç - hdp parti meclisi üyesi ferdane kılıç'ın oğlu
yunus emre şen - ankara dil tarih coğrafya fakültesi (dtcf) öğrencisi - vanlı
mehmet ali barutçu - muş
çağdaş aydın - istanbul
cemil yıldız - 65 yaşında - istanbul - 2015 genel seçimlerinde hdp sinop milletvekili adayıydı.
duygu tuna - hdp maltepe ilçe eşbaşkanı
kasım deprem
ece dinç - esp kadıköy
alican vural - samsun
aydan ezgi şancı - samsun
cebrail günebakan - adana
büşra mete - esp istanbul
ismet şeker - oğlu mustafa can şeker, kobani'de işid'le savaşırken hayatını kaybetmişti.
murat yurtgül - arel üniversitesi öğrencisi
emrullah akhamur - arel üniversitesi öğrencisi
nazlı akyürek - kocaeli üniversitesi hukuk fakültesi öğrencisi
nazegül boyraz - istanbul gülsuyu mahallesi
erdal bozkurt - ardahan tutak
veysel özdemir - amed
dilek bozkurt
polen ünlü - istanbul
osman çiçek
nuran koçak - kocaeli üniversitesi hukuk fakültesi öğrencisi
tek tek fotoğraflarını atmak istiyordum isimlerinin yanına ama yüzlerine bakamıyorum. yakın zamanda yapabilirim umarım. -
bir ülkede hiç mi umut verici bir şey olmaz? olmuyor işte kardeşim. geri geri koşmayı alışkanlık edinmişiz adeta. bu ülkede çocuklar,gençler,aydın kişiler, üniversite öğrencileri, düşünce özgürlüğünü savunan bireyler, dil-din-ırk-cinsiyet cinayetleri işlendiği sürece ve bu devlet tarafından görmezden gelinip hatta alttan alta desteklendiği ki bazen açıkça katilin kendisi olduğu sürece aklı olan hiçbir bireyin umudu olmaz olamaz. meydanlarda tükürüklerini saça saça haktan hukuktan bahsedip "yapacağız edeceğiz" diyen bıyıklı dayılar kıçlarını kaşımaya devam ettikçe olan hep gençlere olacak.
32 fidan daha... -
her şeyin başladığı gün. 20 temmuz 2015. tam 1 yıldır her ay aynı işkenceye uyanıyoruz. ve tam 1 yıldır insanların en sevdiği kişiler çocukları, kardeşleri, eşleri, anne-babaları, arkadaşları yok. hiç gelmeyecekler. hesabı da hala ödenmedi. ve biliyoruz ki hiçbir zaman ödenmeyecek.
1 yıl değil de çok daha fazla olmuş gibi geliyor bana. o kadar çok canlı bomba katliamları yaşadık ki. en sonuncusunun 1. ayı dolmadan ben ilkinin 1.yıl dönümüne dair bir şeyler yazıyorum şuraya. hiçbiri hak etmedi. hiç kimse canlı bombayla ölmeyi hak etmez zaten.
33 insanın 1. ölüm yıl dönümü ülkenin büyük bir istekle demokrasi! aradığı şu günlere denk geldi. tuhaf. 1 yıl önce bu çocukların ölümüne sevinen, oh olsun diyenler geçtiğimiz bir iki gün içinde başka bir vahşetle öldürüldüler. kaybeden hep anneler, kazanan hep koltuklar!
biliyorum çok zor ama birlikte bir yaşamı savunduğumuz, birlikte her ölenin hesabını sorabildiğimiz günler gelir umarım. -
"iyi değilim, iyi olmayacağım, iyi olmayın."
bir yıldır hiç unutmadım bu sözü. hiç unutmayacağım, hiç unutmayın. -
yanyana çorba dağıttığım dostlarımı öldüren patlama. evrim'i, alper'i nicelerini elimden alan patlama. kırmızı siyah tabutlar görmemi sağlayan patlama. ne herşeyin başlangıcı ne de herşeyin sonu olan patlama. çocuklara oyuncak götürenleri öldüren, katleden patlama. şehit mehit olmadı benim dostlarım öldürüldüler. ölümsüz de değiller, öldürüldüler. dayanışın birbirinizle zira hayatta kalmanın tek yolu bu. -
barışı inşa etmeye giden gençlere şu an bangır bangır demokrasi diye yırtınan yobazların bir takım öfkeli gençleri ! tarafından yapılan katliamdır. yapanıda biliyoruz yaptıranıda alkış tutan itleride.zamanı geldiginde misli misli hesabı sorulacak . bogazda kafası kesilen mehmetçikle ankara, reyhanlı, suruç ..... unutursam kalbim kurusun.