tanrının sol eli - paul hoffman

“şimdi beni iyi dinleyin. kefaret uçurumu’nda bulunan kurtarıcılar tapınağı’nın ismi kahrolası bir yalandan ibaret. çünkü orada çok az kefaret, kefaretten çok daha az kutsallık var.”

kurtarıcılar tapınağı, umudun ve neşenin hoş görülmediği metruk bir yer. tapınakta yaşayanların çoğu oraya küçücük birer çocukken zorla getirilmişler. bu çocuklar, zalimlikleri ve hiddetleri tek bir amaca hizmet eden kurtarıcı efendilerin idaresi altında sindirilmişler.
tapınağa bir giren, bir daha çıkamaz.
bir labirenti andıran koridorların birinde, elinde koyu mavi renkli kocaman bir çanta tutan bir çocuk pencereden dışarı bakıyordu. olsa olsa on dört, on beş yaşlarındaydı ve ne yaptığını bilmiyor gibi bir hali vardı. zaten tapınaktaki hiçbir çocuk ne yaptığından emin değildi. çocuk gerçek ismini unutmuştu, ancak ona artık cale diye hitap ediliyordu. cale eski hayatına dair hiçbir şey hatırlamıyordu. gelecekte olacaklardansa tamamıyla bihaberdi.

gelin, ölüm meleği’yle tanışın.