doksanların ortasında renk sinemasında dr. jekyll and ms. hyde filminde hiçbir ek ücret alınmadan, habersizce yapılmıştır, salona parfüm sıkmak suretiyle (söz konusu şirket parfüm üretiyordu). bu tür oluşumlar bana basbayağı ticari geliyor. sokaktaki kedi köpeğin bile bildiği filmler zaten materyalin. yeni bir şey sunmuyorsun. bilgi adına bir katkın yok. sadece mevcut olan popülerin üzerinden bolca reklamla cebini doldurup, insanlara da kendini özel hissettiriyorsun, insan değil, pardon, tüketici. bunun başka bir yöntemi de icaba davette limit uygulamaktır. figürlerden tutun, etkinlik biletlerine kadar; belli bir zümreye ait olma güdüsü, ereğin niteliğinin önüne geçer. bunu film odaklı gudik web sitelerinde de görüyorsunuz (veya görmüyorsunuz). velhasıl, özellikle film alanında, tüm imkanlar ayağınızın altına seriliyken, kendi keşif yolculuğunuza çıkmak yerine kısıtlı bilgiyi haiz ve cebinize göz dikmiş lümpenlerin peşinde koşmayınız. bunu da bu başlık özelinde tümevardırayım. kızıyorum gördükçe. cürümün ne derler adama. neyse.