1. çocukken o kulübede telefon konuşması yapacak olmak (sadece annenize haber verecek olmanıza rağmen) üstünü değiştirip kabinden fırlayacak bir süper kahramanmışçasına kendinizi önemli hissettirirdi. çok gizli bir konuşma yapacakmış gibi kapılar kapatılırdı falan, bi gizemler bi şeyler. sonra cep telefonu çıktı ama aynı tadı veremedi hiç. o da çipetpet ama lezzetli çipetpet değil.
  2. adamların adamı colin farrell abimizin, tüm bir filmi içinde geçirdiği , umumi hizmet mekanıdır.
    (bkz: phone booth)