steven wilson imzalı aynı isimli 2013 albümünün beni önce ismindeki mistik çekicilikle, sonra müziğindeki dağınık ve çiğ havayla, sonra da sözlerindeki kırılganlık ve naiflikle kendisine bağlayan şarkısı.

wilson onu " ölümü anlatan basit bir parça " diye tanımlayarak komplike tarafını hafife mi almış; yoksa ölüm temasını bu kadar sade ve saydam işleyişinin altını mı çizmiş, pek emin değilim ama iki ihtimalin de hakkı var. garip bir şekilde aynı anda hem hafife alınabilecek hem de yüceltilebilecek bir şarkı. bu adamın şu tuhaf denge olayına, karşıtların birliğini sağlama yeteneğine, üzerinden asla atmadığı sakinliğine, gürültüyü ve şiddeti bile sükunetlerine ulaşana dek işleyen dehasına hayranım.