başlığının henüz açılmamasıyla şaşırtan, 1982'de manchester'da bir araya gelip 1987'de çat diye dağılan, hakkında indie müziğin çıkış noktası diyebileceğimiz bir gruptur the smiths.

kuruldukları günden beri "there is a light that never goes out the smiths'çileri"ni saymazsak dışlanan, reddedilen, hep bir şekilde üzülen mazluma dost olmuştur.
dost olmuştur diyorum çünkü bu grubun şarkıları sizinle bağ kurmak için çabalar. daha önce yüzlerce defa kendi kendinize sorduğunuz soruları size tekrar sorar. çoğu zaman sizi sizden daha iyi tanır, sizi avutur. normal bir şarkıda duysanız içinize oturacak şeyleri hiçbir şeymiş gibi anlatır. marr'ın hareketli tarzının morrissey'nin sıkıntılı, bol yakınmalı sözleri ile birleşmesi en iyi arkadaşınızla dertleştiğiniz sohbetlerdeki burukluğu tattırır bir bakıma.

ayrıca en iyi verim alınabilecek dönem 16 ile 21 yaş arasıdır.