-
türk tarihinin gerçeğidir.asırlardan beri adam kayirma hak edilene hakkini vermeme gibi belirtileri görüldü.yıkılmaz denilen osmanlinin iç cöküsünü hazirlayan etkenlerin basinda geldi.akp'nin geldiği günden itibaren nirvanaya ulaşti.
ülkedeki esas temel sorunu ne türk-kürt catismasi ne de baska bisey temel sorun hakedilene hakketigi degerin verilmemesi.
kendi meslek dalimda ornek verim saricam ile karacami ayiramayan ama sozlu mulakattan en dusuk kpss puaniyla gecen adamin devlet dairesinde kadrolu olmasi; belediyelerde affedersiniz hic bir sik yapamayan bilmeyen insanlarin asgari 2000 tl maas almasi; konusmayi bilmeyen nezaket nedir insanlik nedir bilmeyen adamlarin bir yerlere gelmesi bunlar benim gorduklerim ve beni cok uzen hatta depresyona girmeme neden olan buzdaginin sadece gorunen kismi
yine ben batman da orman muhendisi olarak calisirken iskur orman iscilerinin koordinasyonu saglarken akp il merkezinden iskura gonderilen liste sonucu calisan bir cok iskur iscisinin benden daha iyi hayat yasadigini hatta bu adamlarin mercedeslere bindigini gordum
yine basariyla gectigim bisuru yazili mulakatin( ozel sektor) sozlu mulakkattda sirf a.d.d uyesiyim diye elenmem
yine bulundugum sehirdeki belediyede gonullu olarak hazirladigim projeleri ve sunumlari "ya arkadas burasi urfa biz orman muhendisini napacaz" diyip reddetmesi ama daha sonra benim anlatmis oldugum projeleri kici kirik bir ziraat muh.(sozum sahisa) ve cevre teknikerine yaptirilmasi ama yuze goze bulastirilmasi
uzun lafin kisasi insani kahreder.depresyona sokar tum inanclari yitirmenize neden olur torpil. -
bir ülkenin batması için yeterli sebeptir.
bir işe o makamı hak etmeyen birinin getirirsiniz. torpilli kişi, kalifiye olsa zaten torpile ihtiyaç duymaycağından, bu kişi salak, cahil ve karaktersizin önde gidenidir. hal böyle olunca, ne kendi iş yapar ne de o kuruma hakkıyla gelmiş, iş yapan adama rahat verir. neticesinde o kurum çürümeye kokuşmaya başlar. artık o kuruma doğru düzgün, karakterli, iş bilen kimse giremez.
bunun ülke genelinde olduğunu düşünün. tam olarak yeni türkiye böyle bir şey. -
bir kenar mahalle bebesi olarak hemen hemen bütün bayramlarımı bu şekilde torpil, boncuklu tabanca, füze, meybuz, kibritle füze yapmak gibi gibi şeylerle uğraşarak, para harcayarak geçirdim.
tabi favorim torpil. tencere uçurmak, caddenin ortasında şişe patlatmak, duvarları delik deşik etmek, kurban seçip iple kemerine torpil bağlar patlayana kadar çocuğun kaçışın izlemek gibi aksiyonlara girebiliyorduk haha
şu sıralar sadece kutusuyla alıp, yakıp yakıp balkondan aşağı atmakla yetiniyorum.(*:swh)
eskiden belki günde 3-5 tane alabilirdik ama daha güzeldi.
nerde o eski ramazanlar. -
torpil devreye girdiğinde liyakat devre dışı kalır. -
modern ifadesi 'referans' olan mide bulandırıcı adet.
referansın geleneksel torpilden farkının 'zaten liyakatli olan kişi' hakkında gerçekleşmesi olduğu savunulur.
yersen!
not : kamuda bu konunun istisnaları vardır, ancak çok nadir pozisyonlarda. -
işiniz gücünüz bir şeyleri patlatmak.
çok zararlı bir oyuncaktır küçük çocuklar dışarıda "bom bom" diye ses duyduklarında anne ne oluyor diye sorarlar. çocukların psikolojisini alt üst ediyor,patlatmaya yöneltiyorlar. üstelik bizim mahallede her sene en az bir kişinin elinde patlıyor.ama her sene aynı kişinini elinde patlıyor.