bir defa dinledikten sonra yürüyüş playlistlerimin vazgeçilmezi olacak kadar bağımlılık yaratan my morning jacket şarkısı. ne var ki kalabalığın arasında yürürken dinlediğim zamanlar haricinde anlam veremediğim şekilde çekiciliğini kaybediyor; ya da en azından o zamanlarda olduğu kadar öne çıkaramıyor. sokakta çekici gelmesini de dış dünyayla insanın kendisi arasında kurulan bağlantıyı belirginleştirmesine bağlıyorum. üzerinde yürünülen kaldırımlar, yanlarından geçilen ağaçlar, kalabalıktan birileriyle değişik şiddetlerde ve uzunluklarda gerçekleşen göz ya da çarpışmalarla oluşan ten temasları, takılınan trafik lambaları, hatta hava durumu bile, içinde daha önce farkındalığının yaşanmamış olduğu milyonlarca detay barındıran büyüleyici düzlemlere ya da organizmalara dönüşüveriyor. saçma ve sıradan şeylerin bile hiç çaba sarf edilmeden metaforlaşması, insana, canlı bir bütünün en az onun kadar canlı bir parçası olduğu hissiyatını veriyor. yalnızca rutin akışta farkına varılmayan ve görülmesi gereken detayların değil; bu detayları görebilecek gözlere ve algılayışa sahip olunduğunun fark edilmesi sırasında yaşanılan tatminkarlığın şarkısı olabilir. kendisine kıyasla epey kısa ve atmosfer olarak da epey farklı bir part 1 versiyonu da vardır.