dinleyenin üzerinde oluşturduğu algıya zıt bir biçimde bana çok umutlu ve huzurlu gelen şarkı. o algıyı biliyorum, çünkü ilk dinleyişimin henüz ilk saniyelerinde " gardını al, çok acıklı ve iç burkucu bir şey olarak geliyorum. " şeklinde fısıldadığını duyar gibiydim ama şarkı bitip tekrar başladığında bana sunulan hissiyatın zıt kutbunda bulunuyor olduğumu fark ettim. çok samimi, sıcak ve umut doludur. bir fikre uyanış ve bir duygunun kolları arasında bir başka uykuya teslim oluştur. dinlerken kendimi nedense güvende hissediyorum. kilitlenmiş kapıların, çekilmiş perdelerin ya da kuşanılmış silahların verdiği güvenlik hissi gibi değil ama. bir battaniyeye sarılmanın ya da ışıkları söndürmenin verdiği bir güvenlik hissi.

thom' un 2010' da cambridge' de sergilediği şu performansı çok hoştur. özellikle sıradaki şarkının true love waits olduğunu öğrenen dinleyicinin coşkusuna karşılık olarak gülümsemesini bayağı seviyorum.