Türk müziği yetiştiğiniz kültürdür, ailenizden biri gibidir. Sizi tanır, huyunuzu bilir, sizdendir. Mesela bir gün üzüldüğünüzde sizi teselli edecek kelimeleri en iyi o bilir.

Fakat zevklerin tartışılamayacağı şu kozmosda bir şeyi Sevmemek de sevmek kadar normal, sevmeyebilirsin. Ama ondan öncesinde kendi müziğini keşfetmek adına hiçbir şey yapmadıysan benim gözümde sen de bir çomarsın.


Bizde de nota, diyez, bemol falan olmasına rağmen Batı müziğinden -koma sesler- ile ayrılırız. yahşi batı filminin şu sahnesinde çok güzel anlatılmış.
(1. Dakikadan sonrasında)

O koma sesler müziğimizin rengidir, canıdır, duygusudur, hicranıdır, matemidir.Naif ve duyguludur türk müziği. Türkülerdeki sözler hep ortak acılarımızdır, bizim kişiliğimizdir.
Kendi müziğimizi tanımadan batı müziğiyle yetiştiğimiz için bize fazla kederli, depresif, sıkıcı gelebilir türk müziği. oysa keşfedince öyle zengin bir dünyası var ki. Ayrıca dinlediğiniz pek çok popüler rock ve pop parçalar (bkz: yıldızların altında) aslında sanat müziği eserleridir. bir şans vermekten ne çıkar?