barış manço'nun 1992 tarihli "mega manço" albümünde yer alan, sözleri ve bestesi buhurizade mustafa ıtri'ye ait. garo mafyan'ın düzenlemesiyle şarkı bambaşka bir çehreye bütünmüş. barış manço eserin tüm metnine yorumunda yer vermemiş.

eser aşağıdaki gibidir.

tut-i mucize guyem

tûtî-i mu'cize-gûyem ne desem lâf değil
çerh ile söyleşemem âyînesi sâf değil

ehl-i dildir diyemem sînesi sâf olmayana
ehl-i dil birbirini bilmemek insâf değil

yine endîşe bilir kadr-i dürr-i güftârım
rûzigâr ise denî dehr ise sarrâf değil

girdi miftâh-ı der-i günc-i ma'ânî elime
âleme bezz-i gevher eylesem itlâf değil

levh-i mahfûz-ı suhandir dil-i pâk-i nef'î
tab'-ı yârân gibi dükkânçe-i sahhâf değil

eser için açıklama;

mucizeler söyleyen papağanım. söyleyeceklerim laftan ibaret değil.
dönekle söyleşemem çünkü içi-dışı bir değil

gönül ehlidir diyemem kalbi temiz olmayana.
gönül ehillerinin birbirlerini tanımamaları insafa sığmaz.

benim inci gibi sözlerimin kıymetini düşünen insanlar bilirler.
devir desen, şu gelip geçici dünya hayatı desen, arkasında bir şey bırakmaz.

geçti ya elime bir kez güzel nutuk atma hazinesinin hayırlı anahtarı,
ayaktakımına değerli taşlar dikili dokumalar dağıtsam ziyan olmaz.

sivrilikleri törpülenmiş saklı levhadır nef'i'nin tertemiz lisanı,
sadık dostların tabiatında olduğu gibi, küçük sahaf dükkanı gibi değil!