kesinlikle türbülansa girdik diye panik olan insanlardır.
ankara'dan istanbul'a anadolujetle dönüyorum, yanımda şirin bir çocuk onun yanında da şirin annesi mutluyuz, mesuduz. istanbul semalarına girdikten hemen sonra pilot uyarıda bulundu: "türbülansa gireceğiz" diye. anahtar kelimeyi duyanlar bastı feryadı arka arkaya servis ışıklarına basanlar, hostes diye bağıranlar, ayılanlar bayılanlar. neyse türbülansa girdik, ben sakin sakin oturuyorum birazcık sallanıyor altı üstü uçak, ama sevgili yolcular çığlıklar atıp ağlıyor, ayılıp bayılmaya devam. neyse yanımdaki veledin annesi başladı istifra etmeye, ben şok altı üstü biraz sallanıyorduk, kafamda deli sorular. sonra yanımdaki tüm bu olaylardan korkan çocuk "anne ben de kuscam" demez mi. kadın kendiyle ilgilenmekten çocukla ilgilenemiyor ki, aldım kese kağıdını artık çocukla ben ilgilenmeye başladım. bir benim mi koltuk yeterince sallanmıyordu bilmiyorum ki. tek bildiğim insanların bu abartılı hal ve hareketlerine sinir olduğum^:at kafaları^.