gözlerin gözlerime değince
felaketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felaketim olurdu ağlardım
ne vakit maçkadan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
bir rüzgar aklımı alırdı
sessizce bir cigara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felaketim olurdu ağlardım

akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel^:*^ kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felaketim olurdu ağlardım.
-
attila ilhan'ın birçok şiirinde olduğu gibi bu şiirin de bir yabancıya ithafen yazıldığı söylenir.

*jezabel, incil ve tevratta geçen günahkar bir kadındır. israil kralı ahab'ın karısı olan jezabel bir putperesttir ve kral ahab bu duruma göz yummaktadır. bu sebeple tanrılar bu ilişkiyi lanetlemiştir. ahab, bir savaş esnasında tesadüf eseri zırhındaki tek açıklık bulunan bölgeden ok ile vurulmuş, güneş batana kadar kan kaybederek ölmüştür. kanlarını köpekler yalamıştır. esas kötü karakter olan jezabel ise sona kalmıştır. önce bir pencereden aşağı atılır, daha sonra atlar onu ezip geçer, ondan geriye kalanları ise köpekler yer.
inanışa göre kadınlar hala jezabel'in günahlarını ödemektedir.