kırık dökük bir teoman şarkısı.

sözlerini yazar elif şafak'ın yazdığı, teoman'ın besteleyip seslendirdiği parça, edebi anlamda parlıyor. necip ve pek kıymetli entelijansiyamız tarafından burun kıvrılan elif şafak'ı neden çok değerli bulduğumu tekrar hatırlatıyor.

en sevdiği renk mor olan kadın
en sevdiği kelime 'asi'
en sevdiği oyun incitmek beni
hıncı çocukluktan kalma yara izi

zamanı yaralarla ölçen kadın
geçmişiyle kavgalı
tanrı'ya sığınan kız çocuğu geceleri
isyankar gündüzleri

ipleri dolaşmış uçurtmalar misali
ne beraber uçabildik boşverip şu dünyayı
ne gidebildik kendi yolumuza
rüzgarda savruk, başına buyruk
senle ben

kırdığı kalpleri dizmiş ipe
gene de en büyük zararı kendine
ayak izlerini kuşlar yesin diye
ekmek kırıntıları bırakıp geride

en sevdiği ses çocuk sesi
oysa anne olmayı istememiş yıllar var ki kendi
hiçbir zaman kök salmamış ki
sırf bir gün çekip gidebilmek için

ipleri dolaşmış uçurtmalar misali
ne beraber uçabildik boşverip şu dünyayı
ne gidebildik kendi yolumuza
rüzgarda savruk, başına buyruk
senle ben

gene de bulup birbirimizi
aldatma pahasına sevdiklerimizi
ağlayarak seviştiğim kadın
ipleri dolaşmış uçurtmalar misali

ipleri dolaşmış uçurtmalar misali
ne beraber uçabildik boşverip şu dünyayı
ne gidebildik kendi yolumuza
rüzgarda savruk, başına buyruk
senle ben

kaç gece göğsünde uyuduğum kadın
hep tek başıma uyandığım