bir çocuk kayaya oturdu
taş attı denize
deniz doğdu
sonra güneşi uydurdu
ısındı elleri
bulutlardan koptu bir yağmur
hem ılık hem de mağrur
ıslattı saçını
saçları doğdu
denize özenmiş iskele
üstüne binse de
içine çekti onu
çürüdü zamanı unutunca
hesapsız atlayınca uçurumlardan
gözlerinden düşür beni, bakışın yakar tenimi