lenin’in heykeli, uğruna savaş verdiği, devrim yaptığı işçiler tarafından sökülmektedir. tüyleri diken diken etme potansiyeline sahip bu sahne, bir tiyatro perdesinin kapanışı olmalı. bir geminin içinde heykelden parça parça lenin bedeni, eleni’nin kemanı eşliğinde, ona el sallayan işçilerin yanıbaşından mezara götürülmektedir. artık sosyalizm ironik bir ütopyadır. tarih kitaplarına bastırılacaktır. kapitalizm ona sokağa çıkma yasağı getiriyor. bir yenilgi daha. ve bir daha, yeni yeniden, kurduğumuz tüm hayallere rağmen değişmeyen dünyanın şerefine...

(bkz: ulysses gaze)