daha önce okumaya çalışıp da bitiremediğim sevgili arsız ölüm'ün ardından ilk kez bir latife tekin kitabı denemeye karar verdim. korka korka başladığım kitabı elime almamla bırakamadığımı fark etmem arasında çok bir zaman farkı yok. bir kitap okudum ve hayatım değişti diyebileceğim bir kitap değil ama şunu söylemem yerinde olacaktır: "umarım bu kitabı okuduğumu unuturum."

unutmak kavramı üzerine olduğu kadar, hatırlamak ve anımsamak üzerine de yoğunlaşan, sonrasında, "insan unutmasaydı muhtemelen delirirdi fakat insan her an birçok şeyi unuttuğu için de muhtemelen delirir, yani muhtemelen deliriyoruz yahut çoktan delirmişiz" diye düşündürmüştür. zaten kitabın sonuna doğru ışık ergüden'in mektubunda bu soru da soruluyor^:ben bu mektubu okumadan önce sormuştum^^:emeğe saygı^: "unuttuğu için mi delirir insan, unutamadığı için mi?"

tekrar ediyorum, bir kitap okudum ve hayatım değişti diyemem ama umarım bu kitabı okuduğumu unuturum. siz de okuyun bu kitabı ve siz de unutun.