uzun hikaye - mustafa kutlu

ben o zamanlar on altı yaşındaydım, lise birde. ince uzun bir oğlan. saçlarım kirpi gibi dik duruyor; ne yana, ne geriye taranmıyor, beni deli ediyordu.
babam "inatsın inat... inatçı adamın saçı yatmaz. dedene çekmişsin besbelli. keşke annene benzeseydin" diyordu.
keşke...

annemin lepiska gibi yumuşacık, sarı saçları vardı. en çok o mavi gözlerini özlüyorum. "benim oğlum okuyacak yüksek bir memur olacak" der, sonra da göz ucuyla babama bakardı. sanki anlaşmışlar gibi babam da ona bakar, dudaklarında muzip bir gülümseme:
"hıh... biz okuduk bir şey olduk sanki" diye omuz silkerdi.